Maandag begon mijn laatste week in Tanzania regenachtig. Bij Afroplan aangekomen heb ik wat met de teachers gekletst en ze waren zich er blijkbaar niet van bewust dat dit mijn laatste week was. Dat vonden ze erg jammer en ze zeiden dat ze me gingen missen, maar ik ga hen ook missen! Ik had kleurboeken meegenomen vanuit Nederland en die heb ik gebruikt bij de babyclass. Net als de kleurpotloden en puntenslijpers trouwens, wat waren ze er blij mee!

In tegenstelling tot maandagochtend, scheen dinsdagochtend lekker de zon. Op het project was het wel oké, want ik had voor de oudere klas postcards meegenomen die ze konden inkleuren. Maar de teacher was opeens weg en toen renden de kinderen overal en nergens heen en ze luisterden niet dus dat was echt ge-wel-dig. Gelukkig had ik afgesproken om te lunchen bij Africafe met Helen, Celine & Laura dus dat maakte alles weer goed. Even lekker Westers eten bij een café vol toeristen.

Woensdagochtend had ik écht geen zin om te gaan, maarja soms moet je wat. Bij Afroplan aangekomen, bleek dat een van de teachers er niet was... Dit betekende dat 1 teacher beide klassen in de gaten moest houden en les moest geven. Omdat ik dus deels alleen was bij een klas, moest ik de kids aan het werk houden. Tot op een zeker moment ging dat goed, namelijk tot ze het af hadden. Daarna luisterden ze nergens meer naar of maar voor 5 seconden. De dag waar ik dus al geen zin in had, werd dus alleen maar erger. Want de teacher had natuurlijk ook door dat ze niet luisterden naar mij. Om ze te straffen, gaf ze elk kind uit de klas dan ook een tik met de stok op de platte hand. En als ze bang waren trok ze ze naar voren, voor de hele klas, en deed hetzelfde maar dan op de kuiten van de kinderen. Een heftige halve dag en ik besloot dan ook om met de lunch weer te gaan, ik had het even helemaal gehad. Gelukkig was dit de eerste keer sinds ik in Tanzania was, maar toch. Dan denk je de laatste week leuk en relaxed te kunnen doen en dan heb je zo’n “K” dag... Het was even niet anders dus daar heb ik me bij neer gelegd. Men zegt vaak dat geld niet gelukkig maakt, maar ik heb de uitzondering gevonden. Want ik heb mezelf getrakteerd op een heerlijk broodje en een ijskoffie bij café Tanz Hands’, en óf geld dan gelukkig maakt Daarna ben ik gaan genieten van de zon en ondertussen klonk er allerlei Tanzaniaanse muziek door mijn oordopjes!

Donderdag was alweer de laatste “gewone” projectdag. Een dag als alle anderen dus die ging snel voorbij. ‘S middags ging ik met Cristina en Sia naar de Masaaimarkt om nog wat laatste inkopen te doen. ‘S avonds gingen we alvast voor het afscheid van mij en Cristina uiteten met z’n allen. Dit deden we bij Mwamboa, een lokaal restaurant. Onze magen waren goed gevuld en daarna gingen we door naar Via Via om nog één keer een Afrikaans feestje te bouwen. Net zoals de vorige keren was het een geslaagde avond!

Vrijdagochtend werd ik al op tijd wakker, maar ik had tijd zat dus ik kon heerlijk tranquilo doen. Dit was mijn laatste dag bij Afroplan dus ik ging er met goede moed heen. Ik had stroopwafels meegenomen als traktatie en die vielen weer goed in de smaak! Een van de eerste dagen had een van de teachers gezegd dat ze mijn sneakers supermooi vond. Dus het zat al in mijn achterhoofd, maar ik heb voor beide teachers mijn sneakers achtergelaten. Blij dat ze waren!! “God bless you” “Greet your family and tell them they’re good and they have to be glad they have a daughter like this” Wat prachtig om te horen, dat is de definitie van voldoening denk ik en hier heb ik het dus voor gedaan de afgelopen weken. Om ze te helpen en te zorgen dat ze blij met me waren, niet alleen omdat ik ze schoenen of andere cadeaus geef. En wie goed doet, goed ontmoet, want ze vonden het allemaal super jammer dat ik weg ging (ik zelf ook natuurlijk). “When are you coming back to Tanzania?” was een van de vragen die ze me nog stelden. Daar kon ik natuurlijk geen antwoord op geven, maar het is goed om te weten dat ik weer van harte welkom ben! De kinderen snapten er echter wat minder van dus die zeiden zoals altijd “Goodbye teacher see you tommorrow/next week!” Dit is nu natuurlijk niet zo, maar dat maakt het meteen wat minder lastig voor mij. Met een goed gevoel kan ik dus terugkijken op 4 supermooie en leerzame weken vrijwilligerswerk bij Afroplan! De zumba ging deze keer helaas niet door dus moest ik maar weer in de tuin gaan genieten van de zon, heeel vervelend ‘S avonds hebben we voor de verandering maar een film gekeken en daarna werd het tijd om voor de laatste keer in de volunteerlodge te gaan slapen.

Zaterdagochtend werd ik weer ruim voor mijn wekker wakker dus ik had alle tijd om op m’n dooie gemakkie te ontbijten, muziek te luisteren en een boek te lezen. Ja je leest het goed, een boek lezen!! Tegen 10 uur vertrok mijn kamergenootje al richting het vliegveld, dus we moesten afscheid nemen na 4 weken De rest van de ochtend heb ik besteed aan het inpakken van mijn spullen en nog eventjes douchen. Echt een gek gevoel dat het nu al voorbij is en dat ik morgen weer in Nederland ben. ‘S middags hebben we nog wel even met z’n allen lekker geluncht bij Tanz Hands’ en toen we terugkwamen had ik nog maar een uurtje voordat ik vertrok. Na afscheid te hebben genomen van iedereen, was het toch echt tijd om in de auto te stappen richting Kilimanjaro airport. Daar kon ik meteen mijn bagage afgeven en in tegenstelling tot mijn aankomst verliep ook alles soepel en snel bij de paspoorten. Zo had ik nog mooi de tijd om de tweede helft van Tottenham Hotspur - Fulham te kijken en zelfs daarna kon ik nog relaxen, wat een luxe!

Na een voorspoedige vlucht, kwam ik vanochtend aan op Schiphol. Dat was gek, na 4 weken weer op Nederlandse bodem. Tijdens het taxiën keek ik vanuit het vliegtuig naar de snelweg, naar alle auto’s die alweer onderweg waren naar waar dan ook. Ik was meteen weer in de Westerse wereld terechtgekomen. Toen ik mn koffer van de bagageband had gehaald, was het dan toch tijd om door de deurtjes te gaan. Er stond alleen niemand, dat was gek . Gelukkig zag ik Matthijs, paps en mams een stukje verderop staan en kon ik ze verrassen en in de armen sluiten, dat was stiekem toch ook wel weer fijn! Mama had ook nog een supermooi spandoek gemaakt, wat een verrassing Meteen daarna heb ik heerlijk genoten van een verrukkelijk broodje van de La Place! Thuis aangekomen was ik erg moe, omdat ik de hele vlucht niet geslapen had en ben ik dus maar naar bed gegaan. Lekker mijn eigen bedje & ik heb nooit geweten dat die zó fijn sliep, wat was dat een zalig dutje! ‘S middags kwamen mijn vriendinnen en wat familie langs, een gezellige dag dus! Na het eten had ik wel zin om een stukje te fietsen, dat was wel even gek na een maand niet te hebben gefietst haha. Daarna kwamen opa en oma even op de koffie, wat waren ze blij om mij te zien (en ik hen)!

Al met al kan ik terugkijken op een geweldige tijd in Tanzania, met geweldige mensen! Ik ga de gemoedelijkheid van de mensen, de muziek op straat maar vooral de kinderen missen. Wat ik niet ga missen, is geplet worden tussen twee African booty’s in de daladala Het is gek om nu weer in ons luxe wereldje te zitten, maar dat zal na een paar dagen wel wennen denk ik. Ik zit nu vooral nog een beetje in de African mindset, alles rustig aan en op zijn tijd. Maar deze week moet er ook weer gewerkt worden, daar heb ik ook wel weer zin in, lekker doorwerken en doorpakken die handel! Of ik nog weer zo lang vrijwilligerswerk ga doen, weet ik nog niet, maar er zijn al wel gedachtes in mijn hoofd over een trip naar Azië, dat lijkt me wel wat! Er is ook zoveel te beleven op onze wereld dus de tijd zal het leren! Eén ding is zeker: over twee weken begin ik alweer aan het tweede jaar van logistics management, time flies...

Mijn blogavonturen zet ik in ieder geval nog 1 keer voort op de website van Travel Active, maar wie weet komt er op deze blog nog eens wat voorbij binnenkort!

Bedankt voor het volgen van mijn avonturen en alle lieve reacties!

Liefs,

Mariëlle